تأثیر قرق بیست ساله بر شاخص های پارامتریک و غیرپارامتریک تنوع در مراتع چادگان اصفهان

قرق به عنوان یکی از روش های مدیریتی در جهت تقویت پوشش گیاهی مطرح می باشد. در این مطالعه، اثر قرق بیست ساله بر تنوع گونه ای در ایستگاه آبخیزداری سد زاینده رود مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور منطقه مطالعاتی بر اساس نوع مدیریت و جهات شیب، لایه بندی شد و در هر یک از لایه ها اقدام به نمونه برداری تصادفی گردید. چهار ترانسکت متعامد به طول 500 متر در طول گرادیان محیطی مستقر شد. در هر ترانسکت، 15 پلات (5/1×1متر) مستقر و میزان تاج پوشش، تراکم، فهرست گونه های موجود و شرایط مدیریتی ثبت شد. شاخص های تنوع سیمپسون، شانون، غنای مارگالف، منهینگ، یکنواختی سیمپسون و روش های پارامتریک (منحنی وفور) در دو منطقه قرق و تحت چرا محاسبه شد. شاخص های پوشش گیاهی در دو منطقه قرق و خارج از قرق با استفاده از آزمون تی مستقل، مورد مقایسه قرار گرفتند. ارتباط گونه ها با عامل مدیریت و شاخص های معنی دار شده تنوع توسط روش رج بندی cca بررسی گردید. نتایج رج بندی نشان داد که پلات های مستقر در منطقه قرق و پلات های تحت چرا، براساس عامل مدیریت و خصوصیات خاک، به خوبی از یکدیگر قابل تفکیک می باشند و جهت بردارهای مربوط به شاخص های غنای منهینگ و مارگالف حاکی از افزایش غنا در منطقه قرق بود. میزان تنوع، غنا و یکنواختی در منطقه قرق، بیشتر از منطقه تحت چرا تعیین گردید ولی بین شاخص های تنوع و یکنواختی در دو منطقه، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد در حالی که اختلاف شاخص های غنای گونه ای، معنی دار بود (%5=α). هم چنین مدل های وفور رتبه ای از توزیع مدل لوگ نرمال تبعیت می کنند که نشان دهنده جوامع به نسبت پایدار و ثبات بیشتر می باشد.